کشور های اسکاندیناوی یکی از بهترین گزینه ها برای مهاجرت هستند. زیرا از حیث رفاه اجتماعی حرف اول را در بین کشور های دنیا می زنند. یه همین دلیل است که ما مهاجرت به نروژ را به شما پیشنهاد می کنیم. نروژ دارای خصوصیات خاصی می باشد که این کشور را از سایر کشورهای جهان متمایز می کند.چاه های غنی نفت، جاذبه های توریستی بی نظیر این کشور از جمله این خصوصیات است. که موارد ذکر شده در مطالب فوق باعث افزایش مهاجرت به نروژ می شود.این کشور شامل 19 استان و 448 شهرستان میباشد، بخشداری هر شهرستان در زبان نروژی کمدن نام دارد که موظف به اجرای قوانین و سروسامان دادن به زندگی مردم هستند. این کشور با توجه به وسعت بالای 300هزار مترمربعی جمعیتی در حدود چهارمیلیون و 380 هزار نفر دارد.امروزه نروژ یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان محسوب میشود چرا که کشاورزی در این کشور از رونق بسیار بالایی برخوردار است و حتی یکی از بهترین و مرغوبترین چاههای نفت دنیا را دارا میباشد که عده زیادی در پالایشگاههای نفت مشغول به کار هستند. میزان تحصیلات در نروژ ، درآمد ماهانه، امید به زندگی، بهداشت و تغذیه منطبق بر استانداردهای سازمان ملل میباشد و این استانداردها کاملا رعایت شده است. امید به زندگی در بین مردم این کشور تا 79 سال هم افزایش یافته است و موجب شده مردم آینده روشنی را برای خود تصور کنند. پایتخت این کشور اسلو میباشد وطبق استانداردهای متعارف زندگی در رده اول میباشد.
برای اخذ اقامت نروژ چندین طرق وجود دارد : اخذ اقامت نروژ از طریق تحصیل / اخذ اقامت از طریق ازدواج / اخذ اقامت نروژ از طریق کار.
روش تحصیل در نروژ به صورت لیسانس، فوق لیسانس و دکترا اداره می شود که بیشتر از 200 دوره در دوره ی فوق لیسانس به زبان انگلیسی برگزار می گردد و نیز تعداد بسیاری از دانشگاه های نروژ مقطع لیسانس رابه زبان انگلیسی برگزار می کنند. کلیه ی موسسات و کالج ها و دانشگاه ها در مناطق نروژ درخواست مهاجرت جهت تحصیل در نروژ را می پذیرند.کلیه ی دوره های تحصیلی در کشور نروژ برای مهاجران بین المللی رایگان می باشد. شروع دوره ها از اواسط آگوست و پایان آن در اواسط ژوئن است. در نروژ مدت زمان دوره های تحصیلات تکمیلی به این گونه می باشد که در آن طول دوره ی لیسانس 3 سال و طول دوره ی فوق لیسانس 2 سال و طول دوره دکترا 3 سال است که شهریه هر ترم بین 300 تا 600 کرون می باشد.( واحد پول نروژ یورو نیست)
عنوان : ظوابط اقامت رشته های مهندسی در کانادا و کارهای مجاز برای رشته های مهندسی در کانادا
بخش قابل توجهی از مهاجران کانادا مهندسان هستند. این افراد با چند سال سابقه کار مهندسی وارد کانادا می شوند و اکثرا امیدوارند که در زمینه های کاری – تحصیلی خود ادامه فعالیت دهند. متاسفانه مهندسین در همان بد ورود با یک مشکل جدی مواجه می شوند.
بیشتر فعالیت های مهندسی نیازمند آن است که فرد، ابتدا مجوزی تحت عنوان Professional Engineer یا P.Eng (در استان کبک ing یا Eng) دریافت کرده باشد. اگر این مجوز یا بهتر بگویم عنوان را نداشته باشید نمی توانید در بسیاری از زمینه های مهندسی فعالیت کنید. طبق قانون مهندسین حرفه ای Professional Engineers Act کسی که حرفه او شامل سه مورد زیر می شود باید حتما “مهندس حرفه ای” باشد.
هرگونه فعالیت در زمینه طراحی، ساخت،
ارزیابی، مشاوره، گزارش دادن، ارائه راهکار یا نظارت کردن
که در آن حفظ جان،
سلامت، دارایی، رفاه عمومی مطرح باشد
و به خاطر آن باید اصول مهندسی را به کار
برد (اما شامل فعالیت های طبیعی یک دانشمند نمی شود).
اگر فعالیت های شما شامل
سه مورد فوق می شود باید حتما عضو انجمن مهندسین حرفه ای استان خود شوید و مجوزهای
لازم را دریافت کنید. بسته به استانی که در آن فعالیت می کنید شرایط عضویت متفاوت
است ولی معمولا شامل سه مورد زیر می شود.
داشتن مدرک مهندسی معتبر (حداقل
کارشناسی) از یکی از دانشگاه های کانادا و یا مدرکی که از دانشگاهی خارج کانادا
دریافت شده و به تایید انجمن مهندسین حرفه ای رسیده باشد.
داشتن سابقه کار
مهندسی (معمولا ۴۸ ماه) در داخل کانادا
قبول شدن در آزمون انجمن
مشکل بزرگی
که مهدسین مهاجر با آن مواجه می شوند، مساله سابقه کار است. دانشجویان رشته مهندسی
کانادا از این حیث به مشکل نمی خورند. اینها بعد از فارغ التحصیلی به عنوان یک
مهندس تحت آموزش Engineer in Training در یک شرکت مهندسی استخدام و تحت نظارت یک
مهندس حرفه ای P. Eng فعالیت می کنند. بعد از گذشت ۴ سال، تقاضای عضویت می دهند و
با قبول شدن در امتحان ورودی مدرک خود را دریافت می کنند و می توانند از آن به بعد
در زمینه مهندسی به عنوان یک مهندس حرفه ای فعال باشند.
در خصوص مهندسان
مهاجر، مشکل بزرگ این است که سابقه کار آنها را قبول نمی کنند (چون خارج از کانادا
بوده است) و از طرف دیگر به سختی می توانند به عنوان Engineer in Training کار گیر
بیاورند چراکه بیشتر شرکت ها این دسته از مهندسان مورد نیاز خود را مستقیما از
دانشگاه ها جذب می کنند نه از بازار کار عادی. این بخش، متاسفانه مهندسان مهاجر را
با مشکلی جدی مواجه می کند.